“Çanakkale´de Sağ kolumu kaybettim. Sol kolum var. Onunla da pekâlâ iş görebilirim.” diyen Kahraman Mehmet Çavuş,

Erkek kılığına girerek Milli Mücadele saflarında yerini alan Halime Çavuş,
16 yaşında topçu mülazımı olarak cepheye katılan ve 19 yaşında iken doğduğu gün şehit olan Mehmed Ali Efendi,

6 ay süreyle Seddülbahir ve Kirte´de gündüzleri yaralı askerlerin tedavisine yardım eden, geceleri de düşman mevzilerine bomba atan gözü pek ve cesur İzmir´in Salihli ahalisinden kahveci Mustafa Ağa´nın 13 yaşındaki oğlu Mehmet,

“Hiç ufak bir fütur bile göstermiyor. Sarsılmak yok. Okuma bilenler, ellerinde Kuran-ı Kerim, cennete girmeye hazırlanıyorlar. Bilmeyenler Kelime-i şehadet çekerek yürüyorlar. Bu, Türk askerlerindeki ruh kuvvetini gösteren şayan-ı hayret ve tebrik bir misaldir. Emin olmalısınız ki, Çanakkale savaşını kazandıran bu yüksek ruhtur.” Diyerek Çanakkale Savaşını anlatan Conk Bayırı’nda saatinden vurularak hayatta kalan, büyük komutan Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK,

Hangisini analım, hangisini söyleyelim?

“Ey Şehit oğlu şehit isteme benden makber,
Sana aguşunu açmış duruyor Peygamber!”

Peygamber Efendimizin kollarına koşan hangi meçhul koç yiğitleri analım? Bir Hilal uğruna batan hangi onbeşlilere ağlayalım? Yere düşmesin diye hilalin sancağını omuzlayan bir baltasıyla yokluk içinde gül bahçesine göçen Seyit Onbaşı’yı mı, hep birlikte şahadete koşan 57.Alayı mı?

Bugün Çanakkale Zaferi’nin 103. Yıldönümü ve tam 103 sene evvel göğsünü siper ederek büyük ecdadın bizlere yadigâr bıraktığı bu destansı zaferi gururla, minnetle, hem sevinç hem de hüzünle döktüğümüz gözyaşları ile anıyoruz.

Bu nasıl bir soydur ki Ötüken Ovası’ndan Viyana önlerine kadar töresini korumuştur? Söz konusu vatan olduğunda toprağa düştüğü bedenini vatan kılan; bu yüzdendir ki “ Bastığın yerleri toprak diyerek geçme tanı; düşün altında binlerce kefensiz yatanı! ” diye bahsedilen Necip Ecdadımız nasıl bir ruha sahiptir ki şüheda olup yurdun her bir karışından fışkırır?

Yemen’de türkü olan, İstanbul Hisarlarında burç olan, Plevne’de kale olan, Anadolu’ya sel olan, Çanakkale’de set olan, Sakarya’dan çağlayıp İzmir’e çığ olan ve bugün Yüksekova’da, Cudi’de, Gabar’da, Kuzey Irak’ta, El Bab’ta, Afrin’de yüce Çanakkale ruhunu yaşatan nasıl bir ordudur ki Efendimiz tarafından bizzat Müjdelensin?
Her biri ayrı bir kahramanlık destanı necip milletimizin hangisi ile gururlanalım, bu şanlı tarihin hangisinden bahsedelim?

Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker! 
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhîd´i...
Bedr´in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni târîhe" desem, sığmazsın.” diyor ya şair o kadar ulu o kadar yücesin ki ey şehit, sözlerin hangisi ifadeye muktedir olur senin?

Merak etme Ey Şehit! Kabrinde rahat uyu. 15 Temmuz’da bu aziz millet hatırana bir kez daha sahip çıktı. İstirahatgahında rahat uyu Gazi Paşa, cebren ve hile ile bu aziz vatanının kaleleri hiçbir surette ve zamanda fethedilemeyecektir. Korkma ey hilal sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak. Hiç tasa etme ey vatan, kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda? Dert etme ey gök kubbe, bu ezanlar ki şahadetleri dinin temeli, ebediyen yurdumun üstünde inleyecektir. Hiç şüphe etme ey Türkoğlu, üstte mavi gök çökmedikçe, altta yağız yer delinmedikçe Türk töresini yitirmez.

Bu duygu ve düşüncelerle 103 yıl önce toprağa karışıp bayraklaşan Çanakkale Geçilmez! diyen Çanakkale şehitlerimizi; başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere tüm Çanakkale kahramanlarını şükranla, minnetle yâd ediyor, bütün şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyorum. Aynı şekilde vatanı ve namusu uğruna canını ortaya koyan tüm gazilerimizi de şükran ve minnetle anıyorum.